Back to Top

Rzymskokatolicka Parafia

świętego Michała Archanioła w Sępopolu

✉️ 11-210 Sępopol, ul. Kościelna 3

📞+48 734 132 462 📧 sepopol@archwarmia.pl

Duszpasterstwo prowadzą SALEZJANIE

„Waszej trosce polecam wszystkie dzieła, jakie Bóg zechciał mi powierzyć (…); jednakże w sposób szczególny polecam wam troskę o młodzież biedną i opuszczoną, która zawsze stanowiła najdroższą cząstkę mego serca na ziemi.” (św. Jan Bosko)

Wizytacja Wspólnoty Salezjańskiej jest wyjątkowym momentem i czasem uprzywilejowanym spotkania Przełożonego ze Współbraćmi! W tym roku nasza Wspólnota przeżywała nadzwyczajną wizytację ks. Romana Jachimowicza SDB – Radcy Generalnego Europy Środkowo-Północnej, który reprezentuje Księdza Generała.

Wizytacja w naszej Wspólnocie do której należy: Sępopol, Sątoczno i Lwowiec odbyła się 20 i 21 lutego. We wtorek odbyła się Msza Święta sprawowana pod przewodnictwem Księdza Radcy, w której uczestniczyły wszystkie grupy parafialne: Członkowie Róż Żywego Różańca, Chór Parafialny, Salezjanie Współpracownicy, Ministranci oraz pozostali parafianie. Wieczorem odbyło się spotkanie ze Współbraćmi, którzy mieli możliwość osobistego dialogu z Księdzem Radcą. Środowy poranek był momentem podsumowania Wizytacji przez Księdza Romana, który następnie udał się do kolejnej Wspólnoty na Wizytację!

„Wszystko ma swój sens w Krzyżu. Dlatego bez Krzyża: nie ma ofiary, uświęcenia i służby – bez Krzyża.” (bł. kard. Stefan Wyszyński)

Środa Popielcowa rozpoczyna Wielki Post, czas pokuty i nawrócenia, który ma nas przygotować na nadchodzące Święta Wielkanocne – najważniejszą uroczystość w roku liturgicznym. Jednak zanim będziemy cieszyć się ze Zmartwychwstania Jezusa, musimy wyruszyć razem z Nim w Drogę Krzyżową.
Z ogromną pokorą należy pochylić naszą głowę i serce, aby poprzez obrzęd posypania popiołem uznać naszą słabość i grzeszność, bo to jest początek nawrócenia i zdobywania świętości! Warto dobrze przeżyć ten wyjątkowy okres w trakcie roku liturgicznego, który proponuje nam swoje trzy wymiary: modlitwy, postu i jałmużny. To przez należyte praktykowanie tych trzech wymiarów możemy przemieniać nasze życie! Niech również rozważanie cierpienia, męki i śmierci Jezusa kiedy uczestniczymy w Nabożeństwach Wielkiego Postu: Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali nakierują nasze serca na pragnienie osiągnięcia świętości!

W drugim tygodniu ferii zimowych kilkuosobowa grupa wraz z Księżmi udała się na wyjazd do Warszawy!

Podczas naszej wizyty w Stolicy odwiedziliśmy i zwiedziliśmy miejsca, które warto zobaczyć w Stołecznym Mieście! Nasz pobyt rozpoczęliśmy od zobaczenia Placu Piłsudskiego, Grobu Nieznanego Żołnierza, Starego Miasta, czy Pałacu Prezydenckiego. Kolejnego dnia zwiedziliśmy Stadion Narodowy, Centrum Nauki Kopernik, a wieczorem poszliśmy, aby trochę sił pozostawić na lodowisku! Trzeci dzień był, dniem kiedy odwiedziliśmy Muzeum Powstania Warszawskiego, które bez wątpienia jest wyjątkowym miejscem na mapie Warszawy… Wieczorem uczestniczyliśmy w Bursie Salezjańskiej w modlitwach oraz tomboli zorganizowanych z okazji Uroczystości Świętego Jana Bosko! Ostatni dzień naszego pobytu był momentem regeneracji i skorzystaliśmy z walorów basenu!

Mamy nadzieję, że te kilka wspólnie spędzonych dni był czasem wspólnej integracji, poznawania historii naszej Ojczyzny oraz wypoczynkiem!

„Kochajcie się nawzajem jak bracia. Czyńcie dobro wszystkim, nikomu nie wyrządzajcie krzywdy… Powiedzcie moim chłopcom, że czekam na nich wszystkich w raju.” (św. Jan Bosko)

Rodzina Salezjańska przeżywa dzisiaj Uroczystość Świętego Jana Bosko – Ojca i Nauczyciela młodzieży oraz Założyciela naszego Zgromadzenia.

Jan Bosko urodził się 16 sierpnia 1815 roku w ubogiej wiejskiej rodzinie w Becchi niedaleko Turynu, we włoskim Piemoncie. Jego rodzicami byli Franciszek Bosko i Małgorzata Occhiena, którzy na chrzcie swojemu najmłodszemu synowi dali dwa imiona: Jan Melchior. W rodzinie Bosko było już dwóch starszych synów: Antoni, syn Franciszka Bosko z pierwszego małżeństwa, i Józef, syn Franciszka i Małgorzaty. Kiedy Janek miał dwa lata, umarł ojciec. Wychowaniem dzieci zajęła się wówczas ich mama, Małgorzata.
Z domu rodzinnego Jan wyniósł pobożność i chęć do nauki. Jednak aby móc zdobywać wiedzę, musiał ciężko pracować. Dzięki inteligencji i wytrwałości oraz przy pomocy życzliwych ludzi ukończył szkołę, a następnie w 1835 roku wstąpił do seminarium duchownego w Chieri i sześć lat później otrzymał święcenia kapłańskie. Hasło, które wybrał z okazji święceń: „Da mihi animas cætera tolle” („Daj mi dusze, resztę zabierz”), stało się potem hasłem wszystkich salezjanów.
Po święceniach ks. Bosko poznawał sytuację młodzieży żyjącej w Turynie. Był przerażony tym, co zobaczył. Młodzi włóczyli się po ulicach bez pracy i wykształcenia. Wielu z nich, nie mając za co żyć, schodziło na drogę przestępstwa. Ks. Bosko postanowił stworzyć warunki, które pomogą przygotować chłopców do godnego dorosłego życia. W dzielnicy Valdocco założył więc oratorium, miejsce, w którym chłopcy mogli się uczyć pisać i czytać, gdzie mogli coś zjeść i bawić się, gdzie mogli czuć się jak w domu.
Z czasem ks. Bosko dostrzegł, że młodzież potrzebuje miejsca do nauki zawodu. Założył więc pracownię krawiecką i szewską, potem stolarnię, introligatornię, a w końcu bardzo nowoczesną drukarnię.
Ks. Bosko, mając głębokie przeświadczenie, że został posłany przez Boga po to, by prowadzić młodych do świętości, pomagał jej nie tylko w wymiarze materialnym, ale również duchowym. Uczył ich modlitwy i zachęcał do częstego przystępowania do sakramentów spowiedzi i Komunii świętej. Wpajał im zasady postępowania oparte na Bożych przykazaniach i Ewangelii. Ukazywał, że ich powołaniem jest służba Bogu i bliźniemu w społeczeństwie i w Kościele.
Ks. Jan Bosko miał jednak świadomość, że sam niewiele może dokonać. Potrzebował współpracowników, którzy pomogliby mu w pracy z młodzieżą, a po jego śmierci kontynuowaliby rozpoczęte dzieło. Chętnych do współpracy znalazł wśród swoich wychowanków z oratorium. W 1859 roku powołał do życia Towarzystwo św. Franciszka Salezego – nowe zgromadzenie zakonne nazywane potocznie Salezjanami Księdza Bosko.
„Przyrzekłem Bogu, że nawet moje ostatnie tchnienie będzie dla moich ubogich chłopców” – temu przyrzeczeniu Ksiądz Bosko pozostał wierny do końca swego życia. Odszedł do wieczności 31 stycznia 1888 roku w wieku 73 lat. Ostatnie polecenie skierowane tuż przed śmiercią do salezjanów dotyczyło tego, co stanowiło sens i posłanie jego życia: „Waszej trosce polecam wszystkie dzieła, jakie Bóg zechciał mi powierzyć (…); jednakże w sposób szczególny polecam wam troskę o młodzież biedną i opuszczoną, która zawsze stanowiła najdroższą cząstkę mego serca na ziemi”.
W 1929 roku Jan Bosko został beatyfikowany przez Piusa XI, a pięć lat później kanonizowany.

Dziękujmy Bogu za Osobę ks. Bosko i całe dzieło, które założył dla dobra drugiego człowieka dążącego do świętości!

Święty Janie Bosko, módl się za nami!

Inspektorialny Fejs

FB Parafia

Pogoda w Parafii

Oratoryjny Fejs