Wielki Piątek to dzień śmierci Chrystusa na krzyżu. Po południu odprawiana jest niepowtarzalna wielkopiątkowa Liturgia. W naszej parafii Liturgia Męki Pańskiej rozpoczęła się o godz. 18.00. Celebrans z asystą w procesyjnej ciszy weszli do świątyni. Przed ołtarzem Przewodniczący Liturgii upadł na twarz, aby w ciszy i pokorze modlić się. Po wstępnej modlitwie na rozpoczęcie liturgii, rozpoczęła się Liturgia Słowa. W Pierwszym Czytaniu odczytane zostało proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe oraz w Drugim fragment Listu do Hebrajczyków mówiący o Chrystusie jako sprawcy Zbawienia. Następnie odczytano opis Męki Pańskiej według św. Jana.

Po homilii w bardzo uroczystej Modlitwie Wiernych, Kościół poleca Bogu siebie oraz świat cały. Jest to rozbudowana Modlitwa składająca się z dziesięciu wezwań.

Centralnym wydarzeniem Liturgii Męki Pańskiej była adoracja Krzyża. Przewodniczący stopniowo odsłaniał ramiona Krzyża śpiewając trzykrotnie: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, na co wierni odpowiadali: „Pójdźmy z pokłonem!” Po tym Krzyż został ustawiony w centralnym i widocznym miejscu, aby każdy mógł Go adorować. Po adoracji Krzyża udzielono Komunii Świętej najpierw kapłanom później pozostałym uczestnikom liturgii.

Ostatnią częścią Liturgii Wielkiego Piątku była procesja do Grobu Pańskiego. Przeniesiono Najświętszy Sakrament okryty białym przezroczystym welonem oznaczającym całun, w który owinięto ciało Chrystusa. W modlitewnym skupieniu do Wigilii Paschalnej będziemy adorować tam Najświętszy Sakrament jako pamiątkę złożenia ciała Jezusa w grobie.

Dzisiejszą wieczorną Eucharystią rozpoczęliśmy Święte Triduum Paschalne, czyli trzydniowy obchód Tajemnicy Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Jest to najważniejsza uroczystość w ciągu całego roku liturgicznego. Słowo „Pascha” oznacza przejście. Wspominamy wyjście Narodu Wybranego z Egiptu, którzy w pośpiechu spożywali ucztę paschalną, w postawie gotowości. Przed opuszczeniem Egiptu, Izraelici spożywali zabitego baranka, a jego krwią oznaczali drzwi swoich domów, aby anioł omijał ich domy, a uśmiercał tylko Egipcjan. To wyjście oznaczało, wyjście ku wolności.

Dla nas dzisiejszy wieczór był kontynuacją tych Wydarzeń, lecz Chrystus ucztą w Wieczerniku nadał im nowe znaczenie.
Bo On Sam stał się Barankiem Paschalnym, zabitym za grzechy całego świata. Chrystus i nas gromadzi wokół swego stołu jak podczas Ostatniej Wieczerzy Apostołów. Przychodzi do nas i nas karmi Swoim Słowem, Swoim Ciałem.

Podczas uroczyście odśpiewanego hymnu „Chwała na wysokości Bogu..” uwielbiliśmy Pana, za Jego dar wielkiej miłości.
W tym czasie uderzały dzwony, które zamilkły aż do sobotniej Wigilii Paschalnej jako wyraz naszego trwania przy Chrystusie umierającym i spoczywającym w grobie.

Dzień dzisiejszy był również wspomnieniem ustanowienia Sakramentu Kapłaństwa. Eucharystia i Kapłaństwo są ze sobą nieodzownie połączone, jeden bez drugiego nie istnieje. Przedstawiciele grup parafialnych złożyli kapłanom życzenia, dziękując za posługę Słowa
i Sakramentów.

Na koniec liturgii Najświętszy Sakrament został przeniesiony do ołtarza adoracji, który symbolizuje uwięzienie Jezusa przed niesłusznym wyrokiem i śmiercią na Krzyżu.